Zwolle
door Ruud de Zwart
23 maart 2022 - Eerst deed ondergetekende bij White Shades, Black Nights zijn beklag over onzuivere zang. Daarna voelde het op EP Virgin Candy alsof er een orkaan door het huis werd geblazen. Ditmaal laat The Heroes met een wederom geweldig vormgegeven album een onvervalst stukje Nederbiet door de speakers te knallen. En ze maken het verhaal compleet door een subtiele, maar veelzeggende naamswijziging door te voeren. De Heroes presenteert, met een knipoog naar Once Upon A Time In The West, de Nederlandstalige EP Zwolle.
Waarom ineens in het Nederlands?. Van een nood een deugd maken heet dat. Door het virus met een grote C ging de geplande tour door Brazilië niet door en het werk van Virgin Candy kon nauwelijks live ten tonele worden gebracht. Dan maar werken aan een nieuw materiaal, zodat je klaar staat als de Nederlandse podia weer open mogen.
Zwolle brengt rammelende, schurende garagerock met een pakkende pophook, vuige gitaren, catchy riffjes, beukende drums en tempowisselingen. Acht tracks sieren het stuk vinyl van de heren, waaronder een drietal covers. Hoewel covers, er wordt gebruik gemaakt van teksten van het Nederlandstalige ‘Bloedvervuilers’ van Armand, The Saints en The Godfathers.
Zwolle trapt af met de aanstekelijke oorwurm ‘Nina’, dat het gehele bovenstaande recept bevat. Meteen valt op dat de productie weer prima is. De productie heeft het drietal, dat op de EP wordt ondersteund door het Zwols Brulkoor (Kim Versteegh en Henk Wesselink) in eigen beheer gehouden, maar de mix en mastering is in handen van Guido Aalbers. En die weet hoe de zweep hoort te klappen. ‘Nina’ wordt in rap tempo opgevolgd door de punkrockode aan de thuisstad. Hierin mag Herman Brood niet ontbreken, maar ook de veemarkt niet, blijkt wel uit het onderliggende geloei. Opvallend hierbij is het muzikale intermezzo. Het maakt dat De Heroes de drie minuten grens passeert, wat geen vaak voorkomende gebeurtenis is op werk van de driemansformatie. Toch houdt men het ook tijdens dit unicum compact. Met het punky ‘Vette Pech’ wordt weer vaart gemaakt, wat op het eerdergenoemde ‘Bloedvervuilers’, dat meer uptempo is dan het origineel, wordt voortgezet.
‘Huichelaar’, waar de boel door een smerige gitaar wordt ingeleid, blijft goed hangen, waarbij de zang opmerkelijk is. De beste zang, nee daar zal de band geen prijs voor krijgen, maar het werkt wel binnen de sound van De Heroes. Op ‘Huichelaar’ wordt nog eens een extra stap gezet door een meerstemmig refreintje uit de hoed te toveren. En verdomd, ook dit pakt prima uit. Net als de hoekige stamper ‘A.D.H.D.’. De Heroes sluit Zwolle af met ‘Doodgewoon’, geïnspireerd op werk van The Godfathers en ‘Tot De Dood Mij Scheidt’, geïnspireerd op werk van The Saints. De een bomvol van melancholie, terwijl de afsluiter lekker energiek om de oren vliegt.
De broers Barendsen hebben een discografie opgebouwd die anno 2022 al vijftig (!) jaar beslaat. Dat de heren samen met drummer Rick Strik nog zo weten te verrassen als op Zwolle, is een prestatie die niet veel bands is gegeven. Ga er maar aan staan!
writteninmusic.com
door Leon Pouwels
19 december 2021 - Met de prachtige Zwolse skyline albumhoes inclusief Peperbus kerktorentje, IJsselbrug en typerende weidevelden als achtergrond, trekt het driemangezelschap The Heroes direct al mijn aandacht. Het mag overduidelijk zijn dat dit een vette knipoog is naar de Once Upon a Time in the West westernfilm van Sergio Leone. Waren het toen nog de in aanleg zijnde spoorlijnen die het landschap doorkruizen, tegenwoordig zijn het de vervuilende snelwegen die het groen een beetje grijs maken.
Het ellenlange jongensboekverhaal van The Heroes heeft zijn debuterende oorsprong al in 1972, als de broertjes André en Jan-Erik Barendsen besluiten om een band te beginnen. Waarom? Omdat het kan! Dit allemaal volgens het alles kan kapot principe van The Who en Iggy & The Stooges. De rockband Simpel is een feit, al doen ze zichzelf met deze naam vreselijk tekort. Simpel wordt meegesleurd in de anarchistische punkgroeperingen die in de nachtelijke uren de grote steden onveilig maken, om vervolgens bij de romantici en doemdenkers van de zweverige postpunk beweging aan te sluiten.
Het bastaardkind Simpel wordt omgedoopt tot Terrible Tango. Bij deze geboorte is drummer Rick Strik als luidruchtige getuige aanwezig, om zich vervolgens definitief te verenigen met de Barendsen familie. De sound is minder complex, de akkoordenschema’s zijn eenvoudiger en stukken toegankelijker. Eigenlijk is het allemaal veel simpeler dan wat bij Simple het geval was, al blijft het gezelschap vlijmscherp. Toch bevredigd dit geluid maar voor korte duur, en slaan ze keihard van zich af met de thrashmetalpunk van Lovebite. Hard, snel en duister.
The Heroes is de laatste melodieuze voortzetting, waarmee ze zeker geen afstand nemen van de jaren aan opgebouwde Zwolse rockgeschiedenis. Nog steeds zoekende naar die verfijning welke ze na het Engelstalige White Night Black Shade en Virgin Candy in het moederstaal gezongen Zwolle vinden. Nog meer recht in je gezicht dus, en minder right in your face.
André Barendsen offert in Nina zijn zieke hart op. Opportunistisch zuurstofrijk bloed rivaliseert met de zuurstofarme arbeidersklasse waardoor de doorstroming klonterig tot stilstand komt. Weg ermee! Snij het aangetaste verrotte orgaan uit mijn lichaam. Het hele corona gebeuren verdeelt de maatschappij als een op springen staande aorta. Het innerlijke in de knoop geraakte eerlijke gevoel zoekt via een aneurysma de bevrijdende uitweg naar buiten, voordat deze morsdood de afstervende hersenen bereikt.
Punk is in Nederland allang overleden en begraven, het verlangen naar het rebelse krakerstijdperk is nog steeds intact. Zeker nu het de normaalste zaak is om weer ouderwets te demonstreren. Grote ergernissen volgen kleine ergernissen op. Maar Zwolle is veel meer dan dat. Zwolle is ook een trots eerbetoon van de nuchtere plaats die de maagdelijke Herman Brood aan de verleidingen van grote stad Amsterdam kwijt raakt waar hij transformeert in de legendarische rock and roll junkie.
The Heroes zijn geen eendaagse volkshelden, maar juist geroutineerde rockers die niet zinloos de les lezen. Dwars jazeker! Vervelend wordt het nergens. Er is ruimte voor humor en zelfspot, geen wijzend belerend vingertje. De schijt aan de maatschappij houding is juist niet die van een prekende les lezende wereldverbeteraar. De hippie ideologie van Armand in Bloedvervuilers is van even groot belang als de opruiende punkhouding van het alternatieve Britse The Godfathers (Doodgewoon) en het Australische The Saints, waar ze tekstueel naar teruggrijpen in Tot de dood mij scheidt.
The Heroes is het verroeste schakelhangslot dat de oudere gesettelde punkgeneratie verbind met de jeugdige nieuwe lichting. Zwolle verdient het om na een concert in een milieuvriendelijke afbreekbare papieren zak verkocht te worden. Lekker energiek en puur, geen moeilijkdoenerij.
Cold Cat Video
Never mind the Hype
Videoprimeur: The Heroes reizen rond de wereld in Cold Cat
Het lijkt zo mooi, de situatieschets in de nieuwe video van The Heroes: rock’n’roll fotoshoots, achterna gezeten worden door uitzinnig publiek, reizen over de hele wereld … maar de ijzeren vuist van corona speelde ook deze postpunkband uit Zwolle parten. Het drietal bestaande uit drummer Rick Strik en de gebroeders Barendsen, respectievelijk Jan-Erik op de bas en André op zang/gitaar bracht in 2018 het debuut White Night Black Shade uit, gevolgd door afgelopen februari de ep Virgin Candy. Helaas raakte menig release al gauw in de vergetelheid door de hele coronatoestand. Zo ook met The Heroes, die aan de vooravond van een Braziliaanse tour stonden om hun nieuwe plaat te introduceren. Alle pech daargelaten, komen zij wel even met een dikke video aanzetten voor de openingstrack van Virgin Candy. Cold Cat bekijk je nu exclusief hierboven!
Met The Heroes hebben we te maken met flink wat ervaren rockmuzikanten. Zo waren de Barendsen broers samen met Rick jarenlang actief in bands als Lovebite, Terrible Tango en Simpel. Verder beheert Rick een oefenruimtecomplex in Zwolle genaamd Strik Beats. Hun huidige muziek is dan ook bondig en to-the-point, maar doet qua rauwheid niet onder voor de nieuwe bands in het genre. Virgin Candy klinkt heerlijk oldschool en toch bijtijds, dankzij een scherpe productie en een sterk gevoel voor pakkende songwriting. Bij het openingsnummer Cold Cat is dat dan ook meteen duidelijk, een uptempo rocker die lekker ronkend voorbij rolt. In de video, geregisseerd door Drico Ligthart, zien we de mannen repeteren in de studio, fotoshoots pakken en belaagd worden in de auto, afgewisseld door zwart-witbeelden van hysterische menigtes.
Virgin Candy
Festivalinfo.nl
door Ruud de Zwart
19 mei 2020 - Laat de stofzuiger maar even een rondje overslaan. The Heroes levert met Virgin Candy een EP af die als een orkaan de (huis)kamer in krap een kwartier volledig schoon blaast. Dat is nog eens even een binnenkomer!
Terwijl we over voorganger, White Night, Black Shade nog wat terughoudend waren. Niet vanwege de fraaie vormgeving van de 10”, en ook niet vanwege de energie van de broers Barendsen en drummer Rick Strik. Wel omdat de zang niet tot het uithangbord van het album behoorde. Het leidde te veel af van de verder degelijke punk- en garagerockers met invloeden van Small Faces, The Who, Stiff Little Fingers, The Saints en The Stooges.
Sinds het verschijnen van het album hebben de Zwollenaren niet stil gezeten, want hun oorverdovende geluid werd veelvuldig live gepresenteerd. Naast bands als The Dirty Denims, Bintangs en Wild Romance, maar ook als support van de Engelse bands Angelic Upstarts, Attic Theory, het Amerikaanse Tantric en de jonge surfrockhonden van het Braziliaanse The Mullet Monster Mafia’. Dat laatste leverde ook nog een tour door Brazilië op, al moest die, evenals de Virgin Candy tour, worden uitgesteld vanwege Corona-perikelen.
Virgin Candy overtuigt en overtreft haar voorganger. Wederom is de vormgeving, gebaseerd op de hysterie van muziek in de jaren zestig, fraai. En we krijgen er ook nog een hartvormige lolly bij. Het past uitstekend bij het zestal tracks dat we op vinyl en meegeleverde CD tegen komen. Net als op de voorganger rammelt en schuurt het drietal er stevig op los, zonder toegankelijkheid te verliezen. Er is bijna altijd wel een goede pophook in de garage- en punkrockers aanwezig. De tracks op Virgin Candy zijn alleen wat compacter en de zang komt vele malen beter tot zijn recht. Deels doordat de zang wat verderop in de muziek is gemixt, maar ook doordat zanger André minder vaak langere noten aanhoudt. Hierdoor komt bijvoorbeeld op opener ‘Cold Cat’ het gitaarwerk wat beter tot zijn recht. Opvolger ‘Blood Sister’ klinkt als een klassieke, rauwe punkrocker uit de tweede helft van de jaren zeventig. Kant A sluit af met ‘Love Kills’, dat uitermate lekker mee te blèren is. Het is bovendien knap dat het trio in iets meer dan twee en een halve minuut nog aardig wat tempowisselingen weet te verwerken. Het blijkt een handelsmerk te zijn, want ook voor het aanstekelijke ‘Psycho’, waar we regelmatig moeten denken aan het gitaarwerk van ‘Gloria’ van Them, gaat dit op. Om maar niet te zwijgen van de energieke afsluiter ‘Nothing Happened’. Prijsstuk ‘Virgin Candy’ herbergt alle elementen die de EP de moeite waard maken. Vuige gitaren, fijne riffjes, tempowisselingen, beukende drums en het leent zich bovendien goed om je stereo op standje burenruzie te zetten.
Virgin Candy is een EP om lekker op repeat te zetten. De grote vraag is eigenlijk alleen of The Heroes met zo`n 45(!) jaar ervaring in staat blijkt om hierna met een volledige langspeler te komen die net zo weet te overtuigen als Virgin Candy. We zijn benieuwd!
On Top Of Blues
door Ingrid Bosch en Marijn Ooijman
19 mei 2020 - Podcast op 40UP Radio. Je hoort muziek van Phil Bee, Lucky Peterson, Guy Verlinde en Stevie Ray Vaughan. Als Gospel van de week AJ Plug en ... The Heroes (luister vanaf 77.30 minuten).
“… En een band waar je ook rekening mee moet gaan houden dat zijn TheHeroes. Je ziet het niet veel meer. Af en toe zie je nog een keer zo’n 10 inch vinyl plaatje. En laat nou net van de week zo’n vinyl-plaatje in de bus vallen, inclusief een CD en inclusief een lolly … Het album van TheHeroes, een EP, heet Virgin Candy. Het gaat om drie broers, André, Jan-Erik en Rick en die sturen naar de redactie van de Blueskrant die mooie tien inch … ziet er hartstikke mooi uit, echt prachtig, een punkachtig plaatje. Zo ziet het er ook uit … Heel goed gedaan. Dan heb je het een beetje over bands van de jaren zeventig, tachtig, zoals The Stooges en The Saints, die kant willen ze op. Ik begrijp ook wel een klein beetje waarom ze het naar ons hebben gestuurd, wij draaien natuurlijk zo ontzettend breed. De mannen stonden ook al in het voorprogramma van The Wild Romance en de Bintangs, dus die connectie is er toch op één of andere manier. En we willen het heel graag draaien want ik vind het hartstikke leuk. We gaan een klein beetje punken in ons On Top Of Blues-programma ...”
Bluestown Music
door Peter Marinus
8 april 2020 - Op de hoes van dit album zie hysterisch gillende tienermeisjes, die helemaal in zwijm vallen. En dat allemaal voor de ouwe jongeren van de punkband the Heroes. André Barendsen (gitaar, zang), Jan-Erikl Barendsen (bas, zang) en Rick Strik (drums) zitten namelijk al zo’n 45 jaar in het “vak”!
Dus wellicht is de hoes een typisch geval van “wishful thinking”?
Het trio debuteerde in 2018 met het album ‘White Night Black Shade’ waarna de nodige optredens volgden als support act voor bands als the Angelic Upstarts, Herman Brood & his Wild Romance en de Bintangs.
Via bandnamen als Simpel, Terrible Tango en Lovebite werd uiteindelijk voor the Heroes gekozen.
De band houdt zich overduidelijk bezig met punkrock met een hang naar het rauwe simpele punkgeluid van het eind van de jaren 70/begin jaren 80.
Maar ook het geluid van de legendarische Noord-Hollandse band the Rousers is in twee nummers aanwezig. Zoals in de opener Cold Cat. Net als the Rousers mengen the Heroes hun rauwe punkgeluid met een krachtig, aanstekelijk popgeluid. Dit is een zeer energiek beukend punkrock nummer waarin ook de rauwheid van de Wormer punkbeweging (the Ex) opduikt.
Deze mix werkt ook in het titelnummer, Virgin Candy. Energiek pompende punk, voorzien van een aanstekelijke popmelodie. Blood Sister is een rauw doorspuitend punknummer, dat teruggrijpt naar het ongepolijste punkgeluid van de 70’s.
Love Kills is uitermate geschikt om luidkeels mee te brullen c.q. lallen. In Psycho zitten stiekem riffs van “Gloria” (Them) verstopt in een smerig gagarepunk nummer waarin ook het vroege geluid van the Buzzcocks terug te horen is.
De afsluiter Nothing Happened is een hoekig stomend punknummer met een onrustig springerig geluid a la de oude Wire.
Met dit album kunnen the Heroes er van op aan dat er binnenkort enorme rijen met gillende punkmeiden voor het podium staan. Het is deze rouwdouwers van harte gegund want dit is een enorm energiek album!